สาระความรู้

ชื่อทางวิทยาศาสตร์: Panax ginseng C.A. Mey. วงศ์ Araliaceae ลักษณะ: สีขาวซีด มีรสหวาน ขมเล็กน้อย มีคุณสมบัติเป็นกลาง ฤทธิ์ยา: เคลื่อนตัวเข้าเส้นลมปราณหัวใจ ปอด และม้าม สรรพคุณ: สามารถบำรุงชี่ ฟื้นฟูการเต้นของชีพจร บำรุงม้ามและปอด ทำให้จิตใจสงบ ช่วยให้ชุ่มคอ เหมาะสำหรับผู้ที่ร่างกายอ่อนเพลียหมดแรง มือเท้าเย็น ชีพจรเต้นเบา ทานอาหารได้น้อยเนื่องจากม้ามพร่อง ไอหอบเนื่องจากปอดพร่อง กระหายน้ำเนื่องจากสูญเสียน้ำมาก หรือผู้ที่ป่วยเป็นเวลานาน ไม่มีแรง ขี้ตกใจ ใจสั่น นอนไม่หลับ สมรรถภาพทางเพศเสื่อม มดลูกเย็น กล้ามเนื้อหัวใจอ่อนแรง ภาวะช็อกจากหัวใจ (Cardiogenic Shock) เป็นต้น คุณประโยชน์ของโสมคน 人参 (หยิ่งเซียม) ป้องกันการอ่อนเพลีย อ่อนล้า ทำให้ร่างกายแข็งแรง อายุยืนยาว ซึ่งการรับประทานโสมคนต้องระวังไฟกำเริบขึ้นด้านบน ทำให้ความดันโลหิตสูง นอนไม่หลับ เวียนศีรษะ ในทางปฏิบัติต้องเริ่มรับประทานในขนาดน้อยๆ ให้ร่างกายปรับตัวก่อนแล้วจึงค่อยเพิ่มขนาด หรืออาจใช้ร่วมกับสมุนไพรจีน ม่ายตงที่มีฤทธิ์เสริมยินลดความร้อนของโสมคน ในผู้ที่รับประทานไปเพียงเล็กน้อยหากเกิดอาการร้อนด้านบน […]

“ถั่งเช่า” หรือที่รู้จักกันว่าเป็น “ไวอากร้าแห่งเทือกเขาหิมาลัย” หรือ ตังถั่งเช่า หรือ ตังถั่งแห่เช่า แปลเป็นไทยว่า “ฤดูหนาวเป็นหนอน ฤดูร้อนเป็นหญ้า” หรือที่เรียกกันว่า “หญ้าหนอน” ทั้งนี้เพราะยาสมุนไพรชนิดนี้ประกอบด้วย 2 ส่วน คือ ส่วนที่เป็นตัวหนอน คือ ตัวหนอนของผีเสื้อ มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Hepialus armoricanus Oberthiir และบนตัวหนอนมีเห็ดชนิดหนึ่งมีชื่อวิทยาศาสตร์ว่าCordyceps sinensis (Berk.) Saec.[1] หนอนชนิดนี้ในฤดูหนาวจะฝังตัวจำศีลอยู่ใต้ดินภูเขาหิมะ เมื่อน้ำแข็งเริ่มละลายสปอร์เห็ดจะพัดไปกับน้ำแข็งที่ละลายแล้วไปตกที่พื้นดิน จากนั้นตัวหนอนเหล่านี้ก็จะกินสปอร์ และเมื่อฤดูร้อนสปอร์ก็เริ่มเจริญเติบโตเป็นเส้นใยโดยอาศัยการดูดสารอาหารและแร่ธาตุจากตัวหนอนนั้น เส้นใยงอกออกจากท้องของตัวหนอน และงอกออกจากปากของมัน เห็ดเหล่านี้ต้องการแสงอาทิตย์มันจึงงอกขึ้นสู่พื้นดิน รูปลักษณะภายนอกคล้ายไม้กระบอก ส่วนตัวหนอนเองก็จะค่อยๆ ตายไป อยู่ในลักษณะของหนอนตายซาก ฉะนั้น “ถั่งเช่า” ที่ใช้ทำเป็นยาก็คือ ตัวหนอนและเห็ดที่แห้งแล้ว[1] องค์ประกอบทางเคมี :  ถั่งเช่าอุดมไปด้วยสารต่างๆ ที่เป็นประโยชน์ ได้แก่ โพลีแซคคาไรด์ (galactomannan), นิวคลีโอไทด์ (adenosine, cordycepin), Cordycepic acid, กรดอะมิโน

โสมอเมริกา มีต้นกำเนิดจากทวีปอเมริกาเหนือ โดยถูกค้นพบและนำมาใช้ประโยชน์ทางยามาตั้งแต่ราชวงศ์ชิงของจีนช่วงคริสตศักราชที่ 1694 หรือ ประมาณ 300 ปีก่อน แล้วจึงค่อยๆ แพร่หลายเป็นที่นิยมบริโภคเพิ่มมากขึ้นทั้งในแถบทวีปเอเชียและอเมริกา โดยมีการประมาณการว่า ประชากรชาวอเมริกันกว่า 6ล้านคนนิยมบริโภคผลิตภัณฑ์จากโสมเป็นประจำ สรรพคุณในทางการแพทย์แผนโบราณของโสมอเมริกานับว่ามีความแตกต่างจากโสมเอเชีย (Panax ginseng) โดยที่โสมเอเชียนั้นถูกจัดเป็นยาร้อนหรือยาที่เสริมธาตุ “หยาง” ให้ร่างกาย ในขณะที่โสมอเมริกา จะถูกจัดให้เป็นยาเย็นหรือยาที่ช่วยเสริมธาตุ “หยิน” ให้กับร่างกาย โสมอเมริกัน (เอียเซียม) เป็นโสมที่พบมากในอเมริกา แคนนาดา และฝรั่งเศส มีรสหวาน ขมเล็กน้อย คุณสมบัติ : เย็น ฤทธิ์ยาสามารถเคลื่อนตัวเข้าสู่เส้นลมปราณหัวใจ ปอดและไต(1) สรรพคุณ: สามารถบำรุงชี่ บำรุงหยิน คลายร้อน ทำให้ชุ่มคอ เหมาะสำหรับผู้ที่ชี่และหยินพร่อง ร้อนใน ไอหอบ มีเสมหะเป็นเลือด กระหายน้ำง่าย ปากแห้งคอแห้ง เป็นต้น(2) ซึ่งส่งผลให้ร่างกายอยู่ในภาวะสงบ และมีสมาธิ อีกทั้งยังบำรุงร่างกายด้วย การที่โสมสามารถให้ประโยชน์ต่อร่างกายในด้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นฤทธิ์ร้อนหรือเย็นตามความเชื่อของแนวคิดการแพทย์แผนโบราณจีนนั้น สืบเนื่องมาจากโสมประกอบด้วยสารธรรมชาติที่มีฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาที่มีชื่อว่า จินเซ็นโนไซด์ (Ginsenosides)